იქნება ეს ენერგიის სეზონური შენახვა თუ ნულოვანი ემისიების ავიაციის დიდი დაპირება, წყალბადი დიდი ხანია განიხილება, როგორც შეუცვლელი ტექნოლოგიური გზა ნახშირბადის ნეიტრალიტეტისკენ. ამავდროულად, წყალბადი უკვე მნიშვნელოვანი საქონელია ქიმიური მრეწველობისთვის, რომელიც ამჟამად წყალბადის ყველაზე დიდი მომხმარებელია გერმანიაში. 2021 წელს გერმანიის ქიმიურმა ქარხნებმა მოიხმარეს 1,1 მილიონი ტონა წყალბადი, რაც უდრის 37 ტერავატ საათს ენერგიას და გერმანიაში გამოყენებული წყალბადის დაახლოებით ორ მესამედს.

გერმანიის წყალბადის სამუშაო ჯგუფის მიერ ჩატარებული კვლევის თანახმად, ქიმიურ ინდუსტრიაში წყალბადზე მოთხოვნა შეიძლება გაიზარდოს 220 TWH-მდე, ვიდრე ნახშირბადის ნეიტრალიტეტის დადგენილ სამიზნეს მიიღწევა 2045 წელს. კვლევითი ჯგუფი, რომელიც შედგება ექსპერტებისგან ქიმიური ინჟინერიის საზოგადოებისგან. და ბიოტექნოლოგია (DECHEMA) და მეცნიერებისა და ინჟინერიის ეროვნულ აკადემიას (acatech) დაევალა შეექმნათ საგზაო რუკა წყალბადის ეკონომიკის ასაშენებლად, რათა ბიზნესმა, ადმინისტრაციულმა და პოლიტიკურმა აქტორებმა ერთობლივად გააცნობიერონ წყალბადის ეკონომიკის პოტენციური სამომავლო პერსპექტივები და ერთის შესაქმნელად საჭირო ნაბიჯები. პროექტმა მიიღო 4,25 მილიონი ევროს სუბსიდია გერმანიის განათლებისა და კვლევისა და გერმანიის ეკონომიკისა და კლიმატის მოქმედების სამინისტროს ბიუჯეტიდან. პროექტით დაფარული ერთ-ერთი სფეროა ქიმიური მრეწველობა (გადამამუშავებელი ქარხნების გამოკლებით), რომელიც გამოყოფს დაახლოებით 112 ტონა ნახშირორჟანგის ექვივალენტს წელიწადში. ეს შეადგენს გერმანიის მთლიანი ემისიების დაახლოებით 15 პროცენტს, თუმცა სექტორი მთლიანი ენერგიის მოხმარების მხოლოდ 7 პროცენტს შეადგენს.

აშკარა შეუსაბამობა ენერგიის მოხმარებასა და ემისიებს შორის ქიმიურ სექტორში გამოწვეულია ინდუსტრიის მიერ წიაღისეული საწვავის, როგორც საბაზისო მასალის გამოყენებით. ქიმიური მრეწველობა არა მხოლოდ იყენებს ნახშირს, ნავთობს და ბუნებრივ აირს, როგორც ენერგიის წყაროს, არამედ ამ რესურსებს ანაწილებს ელემენტებად, ძირითადად ნახშირბადად და წყალბადად, რათა ხელახლა გაერთიანდეს ქიმიური პროდუქტების წარმოებისთვის. ასე აწარმოებს ინდუსტრია ძირითად მასალებს, როგორიცაა ამიაკი და მეთანოლი, რომლებიც შემდგომ გადამუშავდება პლასტმასებად და ხელოვნურ ფისებად, სასუქებად და საღებავებად, პირადი ჰიგიენის საშუალებებად, საწმენდებსა და ფარმაცევტულ საშუალებებში. ყველა ეს პროდუქტი შეიცავს წიაღისეულ საწვავს, ზოგი კი მთლიანად წიაღისეული საწვავისგან შედგება, სათბურის გაზების წვა ან მოხმარება შეადგენს ინდუსტრიის ემისიების ნახევარს, მეორე ნახევარი კი კონვერტაციის პროცესიდან მოდის.

მწვანე წყალბადი არის მდგრადი ქიმიური ინდუსტრიის გასაღები

აქედან გამომდინარე, მაშინაც კი, თუ ქიმიური მრეწველობის ენერგია მთლიანად მდგრადი წყაროებიდან მოდის, ის მხოლოდ ანახევრებს ემისიებს. ქიმიურ მრეწველობას შეუძლია გაანახევროს თავისი ემისიები წიაღისეული (ნაცრისფერი) წყალბადიდან მდგრად (მწვანე) წყალბადზე გადასვლით. დღეისათვის წყალბადი იწარმოება თითქმის ექსკლუზიურად წიაღისეული საწვავისგან. გერმანია, რომელიც წყალბადის დაახლოებით 5%-ს განახლებადი წყაროებიდან იღებს, საერთაშორისო ლიდერია. 2045/2050 წლებისთვის გერმანიაში წყალბადის მოთხოვნა ექვსჯერ გაიზრდება და 220 TWH-ზე მეტს შეადგენს. პიკური მოთხოვნა შეიძლება იყოს 283 TWH-მდე, რაც უდრის 7,5-ჯერ მიმდინარე მოხმარებას.